Kilka słów o autokarach
Autokary mogą być pojazdami piętrowymi, a sporadycznie przegubowymi2. Pojazdy tego typu posiadają zwykle 40-50 miejsc siedzących (w przypadku autokarów piętrowych liczba ta może przekraczać 60), przeważnie ułożonych rzędami i zwróconych w kierunku jazdy. Autokary mogą być także wyposażone w miejsca leżące3.
Pojazdy te posiadają zazwyczaj wydzieloną przestrzeń bagażową, znajdującą się, w przypadku autokarów jednopoziomowych, pod pokładem pasażerskim. Autokary wyposażone są najczęściej w szereg udogodnień, mających zwiększyć komfort podróżujących, jak np. klimatyzację, półki na bagaż podręczny, toaletę, minibarek, telewizję pokładową, indywidualne oświetlenie czy podnóżki.
Do głównych producentów autobusów turystycznych należą m.in. Mercedes-Benz, Neoplan, Setra oraz Van Hool.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Autokar
Ustawa o o publicznym transporcie
Publiczny transport zbiorowy w Polsce
W Polsce podstawowe kwestie dotyczące publicznego transportu zbiorowego reguluje ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym1.
Publiczny transport zbiorowy może odbywać się w Polsce na podstawie:
umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego pomiędzy organizatorem a operatorem,
potwierdzenia zgłoszenia przewozu lub decyzji o przyznaniu otwartego dostępu1.
Ustawa o o publicznym transporcie zbiorowym nakazuje oznakowanie środków transportu, którymi są wykonywane usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w sposób widoczny dla pasażera, podawanie rozkładu jazdy do publicznej wiadomości na wszystkich dworcach i przystankach wymienionych w rozkładzie jazdy, a także upublicznianie cenników opłat lub taryf oraz regulaminów przewozu osób (zawierających warunki obsługi podróżnych, warunki odprawy oraz przewozu osób i bagażu, wskazujących podmiot właściwy do przyjmowania skarg i reklamacji wynikających z realizacji usług oraz terminy ich rozpatrywania). Udostępniane podróżnym cenniki opłat muszą zawierać także ceny biletów ulgowych wynikające z uprawnień ustawowych oraz uprawnień pasażerów do innych ulgowych przejazdów, ustanowionych na obszarze właściwości danego organizatora. Ww. ustawa określa również, że wsiadanie i wysiadanie pasażerów może się odbywać tylko na przystankach lub dworcach określonych w rozkładzie jazdy2.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Publiczny_transport_zbiorowy
Historia konstrukcji autobusu
Poprzednikami autobusów w drogowym transporcie pasażerskim były dyliżanse i omnibusy ciągnięte przez konie. W niektórych krajach (Wielka Brytania i Francja) już w XIX wieku rozpowszechniły się także omnibusy o napędzie parowym, jednak konieczność wożenia dużych masowo i objętościowo zapasów wody oraz paliwa nie sprzyjały rozwojowi konstrukcji tych pojazdów. W Anglii w 1865 rozwój parowych omnibusów zablokowała tzw. ustawa o czerwonej fladze (Red Flag Act), praktycznie zakazująca ich używania.
Wynalezienie silnika spalinowego pod koniec XIX wieku umożliwiło powstanie omnibusów spalinowych ? czyli autobusów (auto ? sam, bus ? końcówka łacińskiego przypadku ze słowa omnibus = dla wszystkich, dosłownie ? wszystkim). Pierwsze konstrukcje (pierwotna nazwa Automobil-Omnibus, następnie Auto-Omnibus) powstały w firmie Benz na początku jej istnienia i w 1895 roku podjęły komunikację w Niemczech. Pierwsze autobusy powstawały przez zabudowę kabiny pasażerskiej na podwoziu samochodu ciężarowego i były napędzane silnikami o zapłonie iskrowym. Trzecia ? po fabrykach Daimlera i Benza ? niemiecka fabryka pojazdów silnikowych, Stoewer w Szczecinie była pierwszą fabryką autobusów4 sensu stricto. Produkcję rozpoczęto tam w latach 1899?1900. Wykonywano wtedy m.in. podwozia na eksport, karosowane w miejscu dostarczenia.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Autobus#Historia_konstrukcji